– Albo zrobił, co miał zrobić, wrócił na parking i wtedy zadzwonił.

A tego ostatniego dnia tyle się zdarzyło rozmaitych rzeczy, że daj Boże nie pomylić się i
– Nie mam czasu na gadaninę, kłopotów mi nie brakuje! – z jeszcze większą złością
chmury. Ale tylko na chwilę.
Becky schowała się w garderobie.
kolbą. Rainie podejrzewała złamanie. Oko spuchło i nie mogła go otworzyć. Bała się, że
– Odzyskaliśmy pocisk kaliber 22. Sam mówiłeś, że istnieje małe prawdopodobieństwo,
64/86
wypuścił.
Zacząłem ją po trochu wypytywać o przeszłość. Nie o kobiecą przeszłość – uchowaj
wdrapywać, to capnie go drobnymi ząbkami za nos; do czasu olbrzym znosi te zaczepki bez
dokładnie określić, którędy szedł zabójca i jakim torem leciały pociski, i w ten sposób
już nic zrobić.
O’GRADY: Tak. (ledwo słyszalnym szeptem! Tak.
Ed polerował kufle do połysku. Choć to nie było w jego stylu, próbował się modlić.

W grudniu wezmą ślub, a gdy Kristi skończy studia, zamieszkają na stałe w Nowym
Słyszała jedynie ciszę.
Skoncentrowała.
cholery? Wpatrywał się w ciemność.
– Myślę! – Rozłożył bezradnie ręce. – Do cholery, mamo, czy ty mnie w ogóle nie
Nie rozumiał, ale zachował to dla siebie.
burtę na bezkresnym oceanie.
– Szybciej! – warknęłanieznajoma. Lufa wbijała się w plecy Lorraine.
Rozłączył się i starał się nie myśleć o nawale pracy. Teraz ma ważniejsze sprawy na
– On.. Zaraz... Przepraszam. – Odwróciła się przez ramię i zawołała syna.
Skurczybyk mógł ją oszukać.
na chodnik, przyspieszył, by po chwili ostro zahamować. Nastolatek w opadających dżinsach
– Mniej więcej.
Och, dałaby dużo, żeby odwrócić sytuację, zamknąć tę sukę w klatce i przechadzać się po
gdybyś nie odgrywał policyjnego superbohatera, może gdybyś poświęcał więcej uwagi żonie i